Specjaliści prowadzący psychoterapię uzależnień w Instytucie Psychoterapii EGO.
Udzielamy profesjonalnej pomocy w:
- Osobom uzależnionym od substancji psychoaktywnych: alkoholu i narkotyków (w tym dopalaczy)
- Osobom uzależnionym od czynności zmieniających nastrój (uzależnienia behawioralne): hazardu, seksu, komputera i gier, telefonu, zakupów, pracy itp.
- Rodzinom osób uzależnionych (partnerom oraz dzieciom osób uzależnionych)
Psychoterapia uzależnień
Uzależnienie od alkoholu (jak i innych substancji ) jest chorobą. Mitem jest, że wystarczy silna wola, by wyjść z uzależnienia. Silna wola, bardzo pomocna przy leczeniu, nie jest jednak wystarczająca, konieczne staje się skorzystanie z profesjonalnej pomocy.
Terapia rozpoczyna się od konsultacji i diagnozy. Są to wstępne spotkania, na których określany jest problem oraz możliwości jego leczenia. Jeśli zastanawiasz się, czy twoje picie stanowi problem, czy jesteś już uzależniony, umów się na spotkanie diagnostyczne.
Następnie ustalany jest cel oraz plan terapii. Cel wypracowujemy wspólnie. W zdecydowanej większości najlepszym rozwiązaniem jest praca nad całkowitą abstynencją, jednak prowadzimy także terapię redukcji szkód, która polega na redukcji ilości zażywanych substancji i szkód z tego wynikających.
W swojej pracy łączymy sprawdzone programy terapeutyczne dla osób uzależnionych z indywidualnym podejściem do pacjenta. Patrzymy na pacjentów całościowo, nie pomijając innych istotnych problemów, co gwarantuje większą skuteczność leczenia. Jeśli widzimy taką konieczność, szczególnie w początkowym etapie odstawienia substancji, łączymy także oddziaływania psychoterapeutyczne z farmakoterapią i opieką psychiatry.
Dlaczego warto podjąć leczenie?
Uzależnienie od alkoholu (jak i od innych substancji) jest chorobą. Mitem jest zatem, że wystarczy silna wola, by wyjść z uzależnienia. Silna wola, bardzo pomocna przy leczeniu, nie jest jednak wystarczająca – tak jak w innych chorób, np. cukrzycy czy alergii nie da się wyleczyć silną wolą (silną wolą cukrzyk przecież nie wyprodukuje insuliny), tak i w przypadku tej choroby konieczne jest podjęcie leczenia.
- Uzależnienie można skutecznie zatrzymać, na każdym etapie choroby.
- Nieleczone uzależnienie rozwija się – prowadząc do dalszej destrukcji.
- Mitem jest, że choroba ta dotyczy tylko osób z marginesu społecznego.
- Poddanie się terapii nie oznacza, że jest się słabym. Daj sobie szansę i skorzystaj z profesjonalnej pomocy
Terapia DDA
Byli dziećmi, które w dzieciństwie musiały zachowywać się jak dorośli. Dorastają nosząc w sobie bolesne, potworne, wstydliwe dziedzictwo swojej rodziny. Paniczne lęki, kłujące wspomnienia albo puste miejsca tam, gdzie powinny być uczucia.
(Ewa Woydyłło, 1991, „Wybieram wolność”)
Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) to osoby, które wychowały się w rodzinach, gdzie przynajmniej jedna dorosła osoba nadużywała alkoholu, co spowodowało, że osoby te, wykształciły dezadaptacyjne wzory zachowań, które utrudniają im funkcjonowanie w dorosłym życiu.
Psychoterapia DDA nie polega na leczeniu „nienormalności”, a DDA to nie choroba psychiczna. „Podjęcie terapii jest zdrowym objawem przejawem dojrzałości osoby. Podczas terapii nie cofniemy czasu i nie zmienimy przeszłości. Można jednak zrobić wiele w tym celu, aby przeszłość przestała rządzić naszym życiem. Będąc bardziej świadomi tego, co wpływa na nasze odczuwanie, myślenie i zachowanie stajemy się wolni – zyskujemy wolność wyboru. Możemy uniknąć zachowań dysfunkcyjnych i świadomie wybierać te funkcjonalne, tak, aby zaprowadzić ład i porządek w relacjach z bliskimi, traktowaniu samego siebie i swoich planach”Dorosłe Dzieci Alkoholików. (Hebenstreit-Maruszewska, A. Papramedia.).
Terapia DDA powinna być zindywidualizowana i dostosowana do specyficznych problemów pacjenta. Wybierając terapeutę warto, by prócz specjalizacji z leczenia uzależnień był on również psychoterpaeutą. Dzięki temu możliwe, że program terapii będzie właściwiej dostosowany do szczególnych problemów pacjenta.
Terapia współuzależnienia
Co to właściwie jest to współuzależnienie? Przez ostatnie kilkanaście lat powstało wiele definicji. Najogólniej rzecz ujmując jest to życie zależne od drugiej osoby. Życie, w którym stoi się w oknie i wypatruję się czy on już wrócił, w którym nasłuchuje się czy może nie otwiera puszki piwa, przeszukuje się własne mieszkanie, by móc zapobiec wypiciu przechowywanego alkoholu, ciągła kontrola, odpowiedzialność przeplatane poczuciem bezradności. Życie w ciągłym przekonaniu, że jeszcze wszystkiego nie zrobiłam (zrobiłem), że uda mi się zrobić tak, by on przestał pić. To życie, w którym panuję chroniczny stres, poczucie wstydu i upokorzenia, poczucia winy, że to przeze mnie, że jeszcze wszystkiego nie zrobiłam (zrobiłem), ciągła walka o to, by on (ona) wreszcie przestał pić. Brak w nim tylko miejsca na jedna rzecz – na siebie. Na swoje emocje, poczucie wartości, potrzeby – na życie swoim życiem.
Osoby współuzależnione wymagają pomocy z co najmniej dwóch powodów:
1. Aby polepszyć jakość swojego życia.
2. Aby nie przyczyniać się nieświadomie swoim zachowaniem do potęgowania picia.
W zależności od oczekiwań pacjentów i zdiagnozowanego problemu, z pacjentami współuzależnionymi pracujemy w oparciu o programy leczenia współuzależnienia lub prowadząc psychoterapię.
